“Με δύναμη από την Κηφισιά” των Δ.Κεχαΐδη – Ε. Χαβιαρά από τη θεατρική ομάδα Μέθεξη στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας
Από 25 Νοεμβρίου έως 10 Δεκεμβρίου
Τετ.Πεμ.Παρ. 21:00
Σαβ.Κυρ. 20:00
Τηλ.κρατήσεων: 6936806437
Γενική είσοδος 12€
Οι συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Πέτρος Κλάδης
Σκηνικά, κοστούμια, μουσική επιμέλεια: Πέτρος Κλάδης
Οι γυναίκες της Κηφισιάς
Αλέκα: Δέσποινα Σκάρπα
Ηλέκτρα: Λήδα Χριστοπούλου
Φωτεινή: Έβελυν Σκαρπαλέζου
Μάρω: Σταυρούλα Νικολοπούλου
Λίγα λόγια για το έργο
Σε έναν κόσμο μισότρελο, με μόνο όπλο επιβίωσης τη μεταξύ τους φιλία, τρεις γυναίκες από την Κηφισιά και η κόρη της μίας προσπαθούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους. Και έχουν πάρει μια κοινή απόφαση: Να αντιμετωπίσουν τη ζωή με ΔΥΝΑΜΗ, επιτέλους! Γιατί έχουν πιεστεί, έχουν απογοητευτεί, έχουν προδοθεί, έχουν ταπεινωθεί, έχουν πιάσει πάτο… Μπορούν να τα καταφέρουν μόνες τους, γιατί έχουν η μία την άλλη. Ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη είναι το εισιτήριο για ένα καινούργιο ξεκίνημα,καθώς δείχνει την ανθρώπινη προσδοκία ύστερα από ένα οδυνηρό τέλος για μία καινούρια ζωή- ή μια καινούρια φυγή ίσως-. Και είναι η ελπίδα, ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, ότι τα φαντάσματα των συναισθηματικών εξαρτήσεων θα νικηθούν. Ίσως να είναι και μια αυταπάτη όταν αρνούνται να δεχτούν ότι τα όνειρα τους διαρκώς ματαιώνονται ή αυτοματαιώνονται. Ή ένας τρόπος να ζήσουν όσα δεν έζησαν, τη χαμένη νιότη, την καταπιεσμένη εφηβεία, ένας τελευταίος σταθμός πριν την αποδοχή της μεσηλικίωσης. Όπως και να έχει είναι η αναμονή για ένα ταξίδι, που ο,τι και να σηματοδοτεί, δεν παύει να αποτελεί όνειρο.
Και έχουν υποσχεθεί η μία στην άλλη να το κάνουν. Αλλά χρειάζεται δύναμη, πρέπει να νικήσουν τα συναισθηματικά τους αδιέξοδα, δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν κάποιες περίοδοι της ζωής μας κατά τις οποίες τα τραύματά μας, οι εμμονές μας, αποτελούν τόσο άρρηκτα κομμάτια του είναι μας που έχουμε την αίσθηση πως, αν απαλλαχτούμε από αυτά, θα χάσουμε ένα ουσιαστικό κομμάτι του εαυτού μας.
Και το ταξίδι στην Ταϊλάνδη είναι ο δρόμος προς την ελευθερία, την αξιοπρέπεια. Έτσι νομίζουν τουλάχιστον. Κι έχουν πείσει η μία την άλλη, γιατί τελείως μόνες τους δεν θα τα κατάφερναν. Άνδρες από το παρελθόν και τωρινές αγάπες απειλούν να ακυρώσουν αυτό το ταξίδι.
Ωστόσο, η Ταϊλάνδη ως όνειρο απόδρασης όσο απομακρύνεται, τόσο εδραιώνεται ως ανεκπλήρωτος πόθος, ως έρωτας του ιδανικού, του άφταστου, και δεν εγκαταλείπεται.
